شدی هم دست کی تا من بمیرم الان وقت تبانی نیست برگرد

روانی میشم آخر تو نبودت تا این عاشق روانی نیست برگرد

واسم عادت شده هر روز و هر شب توی بارون بهونه ات رو بگیرم

با این که عاشق بارونم اما دیگه من زیر بارونم نمیرم

برای یه لحظه زندگی هم بدون تو تحمل کردنی نیست

بپیچ دستات و دور گردن من از این گرم تر واسه م شال گردنی نیست

برای یه لحظه زندگی هم بدون تو تحمل کردنی نیست

بپیچ دستات و دور گردن من از این گرم تر واسه م شال گردنی نیست

هر اتفاقی که بیافته واسم نمیافته اسمت از زبونم

منو با اسم کوچیکم صدا کن صدا کن که واست در میره جونم

شدی هم دست کی تا من بمیرم الان وقت تبانی نیست برگرد

به من میخندی به من و احساسم، دست خودم نیست من روتو حساسم
به غیر من کی میمونه برای تو، اینجوری راحت میمیره برای تو
——————————–
دورت بگردم پیش تو خوشحالم، هوامو داری منم دوست دارم
الهی هیچ وقت غصه هات رو نبینم، تا ته دنیا تا ابد من همینم
——————————–
تو این هوای خوب دو نفره، میزارم سر رو شونه ات خوابم ببره
نفس های تو همه عمره منه، بیخیال هرچی که این دورو وره
——————————–
من این بارونو تو و این خیابونو با تو هرچی دارم رو عاشقونه دوست دارم
میخوام که بهم بگی تویی همه زندگیم از همه بیشتر تو رو میدونی که دوست دارم
من این حالتو بودنم کنارتو اون صورت ماهت رو تا همیشه دوست دارم
زیر بارون رفتنو دستتو گرفتنو از عشق تو مردنو عاشقونه دوست دارم

سلام به همه ی دوستانی که توی مدت طولانی که نبودیم

بهمون سر زدن و وبمون و تنها نذاشتن ...

مرسی از لطف همگی

بسی خوشحالمون کردین

امیدوارم بتونیم جبران کنیم

شاد و سلامت و موفق باشین

عقربه های دل بی هدف از پی هم میگذرند،

ساعت ها، دقیقه ها...

و من هم گام می شوم با تیک تاک غریبانه ای

که هل می دهد مرا رو به سمت آفتاب...

آدم ها را می گذرم

کنارشان می نشینم

می خندم، می خندند

سکوت می شوم، می شنوند

حرف می زنند، می فهمم

خط به خط عبور می کنم خانه ها، خیابان ها را

جای دستانم عوض می شود میان دست هایی از جنس آشتی

و می نوشم، گرم ... محبت نگاه هایی را که سرد نیستند... تلخ نیستند... دور نیستند!

لبریز می شوم از احساس

خانه را روانه می شوم به قصد معبدگاهی همیشگی

خوبم، خوبِ خوب... اما کمی مبهم، اما کمی خاموش!

شب از راهی دور فرا می رسد

و نگاهم به رسم عادت می گذراند آسمان را از پی ستاره ای

سر می روم از ثانیه ها

دیگر نه دستی در دستانم و نه نگاهی در نگاهم!

تمام، تو می شوم... آن جا که تمام می شود دنیا برای احساسم

ساعت دل کشاکش عقربه ها را برای تلاقی با هم، در توقف گاه نهایی دچار می شود...

زمان می گذرد،

من و پنجره و نگاه و یک آسمان تو...

و عقربه ها پیروز می شوند نبرد را

زمان می ایستد به احترام ایستگاه آخر

و من میهمان دلتنگی شبانه ای می شوم که تو میزبان با وفای آنی

و مسبب تک تک خاطرات بی گناه!

چشمانم را می بندم و مرورت می کنم،

آن جا که سکوت می شوم و میفهمی!

نگاه می شوم و می خوانی

مهر می شوم و محبت می شوی

دل می شوم و محرم می مانی!

غنيمت است اين دور هم نشستن و
يك پياله كنار پياله ديگر...
همين كه يادمان نمي رود هنوز
مي شود از بعضي گريه هاي نابهنگام گذشت
و رفت
و هر چه داري ببري براي باران و
طبقي ترانه و ريحان بياوری
خودش خيلي خوب است
خيلي خوب است دانستن قدر همين چند دقيقه دور
كه روز نباشد... بود و نبود نباشد
چند و چراي اين ... و
حرف و حديث آن.... و
چه مي دانم... اصلا سكوت... سادگي... سلام!

ما تماشاچیانی هستیم،
که پشت درهای بسته مانده ایم!
دیر آمدیم؛
خیلی دیر...
پس به ناچار
حدس می زنیم،
شرط می بندیم
شک می کنیم...
و آن سوتر
در صحنه زندگی
بازی به گونه ای دیگر در جریان است!